Sciarabulu di Pruvenza

Celtis australis

U so nomu « celtis australis » l’hè statu datu da Linné (butanistu di Sueda). ‘celtis’ veni di u grecu hè significa un’arburu inditirminatu, è u so nomu iddi, ‘australis’, ci pricisa a so urigina. Pò ghjughjia sinu à i 15 o 20 metri d’altezza.

Ussirvazioni

U « micocoulier » t’hà una lungività incredivuli hè pocu assughjietitu à i malatii, risistà à l’aridità, a puluzzioni è à l’imbii.

Carateristichi di a spezia

Famidda : Cannabaceae (Ulmaceae)

Urigina : circondu di u Miditarraniu, prisenti ancu sin’à u punenti di l’imalaia.

Abitatu : Ambienti di u miditarraniu in muntagna è ambienti miridiunali.

Carateristichi : Frundamu caducu, rugosu à u bicchelu cupertu di piddi fini è curti, di lanughjila, è grisgionu. I fruta so prisenti sottu à a forma di drupi pisiformi cunsumati da ‘aceddi è certi razzi di ghjacari.

Piriodu di fiuritura : Veranu, insignificativa

Usi è prupiità : Usatu intantu ch’arburu d’alignamenti indè u midi di a Francia. U so lignu ligiru hè utilizzatu da rializà pezzi di liutaria, maschì pà a cisellatura, picculi ugetti, furchi à trè denti à a fena è i stanghi di i camini di faru.
U « micocoulier » hè dinò utilizatu pà fabricà i manichi di i stafili utilizati da i vitturini, u famosu « Perpignan ».
U nasgiolu prissatu produci un’ostria chì t’hà un saporu chì ricorda l’amenda dolci, ùn’hè più cumircializata oghji.

Storia è curiosità

In i tempi, assai appriziata pà a durezza di u so lignu incù u qualli si fabricaia i manichì d’arnesi, hè utilizzatu oghji intantu ch’arburu d’alignamenti. Hè dinò un parfetu arburu d’adumbrata.